'Een dag in het leven van... Damien Dermaux, CGVS'

Bon, ik ga er niet om liegen, ik ben nooit een ochtendmens geweest. Ik weet niet of journalisten daar rekening mee houden, maar ik word zelden in het begin van de dag gecontacteerd door de vroege vogels. Mij hoor je alvast niet klagen… ;-)

Ik arriveer meestal op het werk tussen 9u en 9u30. Meestal werk ik al wat op de trein, een groot voordeel in je woon-werkverkeer, zoals het checken van mijn mails, de meest dringende daarvan beantwoorden, en ik doorblader de sociale media en de nieuwste berichten dankzij de mobiele applicatie van Belga (nvdr: Belga.press). Dit geeft me meteen een duidelijk beeld wat de hoofditems van de dag zullen zijn over asiel en migratie, wat me het meeste interesseert gezien mijn professionele werksituatie.

Eenmaal aangekomen op kantoor, gelegen in het Eurostation en in de nabijheid van het Brussel Zuid-station (wat een geluk, ik geef het toe), en na het groeten van mijn collega’s (een kleine ploeg van nog geen 5 personen) die verantwoordelijk zijn voor de interne en externe communicatie bij de CGVS (de centrale asielautoriteit van België), evalueren we samen snel wat er in de pers is verschenen. Dit ritueel staat me ook toe te genieten van een koffietje, een van de vele die ik dagelijks nuttig. Zonder koffie, haal ik het niet doorheen de dag.

Weinig tijd te verliezen, want om 10u verwelkom ik een groep bezoekers (vandaag een twintigtal medewerkers van Fedasil) voor een rondleiding en presentatie van de CGVS. Momenten als deze zijn een belangrijk onderdeel van mijn job. Ik verklaar, demystificeer, debatteer, beantwoord vragen en klaar mogelijke misverstanden uit over de werking van asiel. In alle openheid en transparantie laat ik zien hoe onze organisatie onafhankelijk werkt, met een grote expertise en professionaliteit en met mensen die gepassioneerd zijn in deze materie. Dat is een hele uitdaging. Na een twee- à drietal uur het beste van mezelf te hebben gegeven bij de bezoekers, keer ik terug naar mijn desk om opnieuw wat interne communicatie te doorbladeren, zodat deze daarna door een collega op ons intranet geplaatst kan worden. Ik controleer ook of er dringende parlementaire vragen ons bereikt hebben. Wij zorgen namelijk ook voor de behandeling van dergelijke vragen.

13u30. Zoals vaak het geval is, is er vandaag echt geen tijd voor lunch. Ik weet het, het is niet goed. Het is dinsdag, we hebben onze wekelijkse communicatiebijeenkomst met de commissaris-generaal, de heer Dirk van den Bulck. We bespreken actuele gebeurtenissen, interne of externe communicatiebehoeften en natuurlijk persverzoeken. Onze contacten met de commissaris-generaal zijn uiteraard niet beperkt tot dit specifieke moment. Er gaat geen dag voorbij zonder dat hij bij ons langskomt. Om serieuze vragen te stellen of zelfs voor soms zeer informele gesprekken. Het is in elk geval erg prettig om met een baas te werken die zich perfect bewust is van het belang van het onderhouden van de best mogelijke relaties met de pers.

15u. Terug naar de verzoeken van de dag. Ik bespreek perskwesties met de Nederlandstalige woordvoerder. Maar we worden ook gecontacteerd door vele andere gesprekspartners. Studenten, vertegenwoordigers van NGO's, de Federale Ombudsman, burgers... Onze mailbox loopt vaak over. We proberen om op iedereen binnen een redelijke termijn te reageren – dat is niet altijd gemakkelijk. Het doel is altijd om het kader van onze missie zo duidelijk mogelijk uit te leggen: om diegenen te beschermen die het echt nodig hebben.

Op het einde van de namiddag organiseren we een korte ontmoeting met mijn communicatiecollega's. Op het programma: de voorbereiding van de volgende CGVS-quiz waarvan ik de eer heb om de officiële presentator te zijn. Evenementen organiseren is ook een taak voor ons. Dit is zeker niet onaangenaam, het is net een aspect van onze job dat ik doodgraag doe.

Ik verlaat zelden het kantoor heel vroeg. Hoe dan ook, het werk van de woordvoerder eindigt eigenlijk nooit. Journalisten hebben mijn gsm-nummer en kunnen me soms 's avonds, in het weekend of tijdens mijn vakantie bellen. Beschikbaarheid maakt deel uit van deze job.

Geen concert (muziek is een van mijn grote passies) of Belga Club-activiteit op het programma vanavond. Het is daarom tijd om de trein te nemen en naar huis te gaan. Morgen is weer een nieuwe dag...